Dr.  Stiengass, sinipi sa T.P.  Hughes’ Diksyunaryo ng Islam (Dictionary of Islam), pp.  526-527:

"Isang gawain, kung gayon, na tumatawag ng napakalakas at tila hindi magkakatugma na mga emosyon kahit na sa malayong mambabasa - malayo ukol sa panahon, at higit pa sa isang pag-unlad ng kaisipan - isang gawain na hindi lamang tatalo sa pagkasuklam na maaaring magpasimula ng pagsusuri, na papalit sa masamang pakiramdam ng pagkamangha at paghanga, ang gayong gawain ay maaring isang kamangha-manghang produkto ng kaisipan ng tao sa katunayan at problema na pagtutuunan ng pansin ng bawat maalalahaning tagapagmasid ng mga patutunguhan ng sangkatauhan."

Maurice Bucaille, The Bible, the Quran and Science, 1978, p.  125:

"Ang nasabing pagmamasid ay nagawang mapawalang-saysay ang mga haka-haka na isinusulong ng mga tumitingin at nagsasabing si Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) ang siyang may-akda ng Quran. Paano na ang isang tao, mula sa pagiging hindi marunong magbasa o magsulat, ay maging pinakamahalagang may-akda, kung pag-uusapan ang meritong pampanitikan, sa kabuuan ng panitikan ng Arabe? Paano niya naipahayag ang mga katotohanan ng isang kalikasang pang-agham na walang ibang tao na maaaring makabuo ng panahon na iyon, at ang lahat ng ito nang walang kahit isang maliit ng pagkakamali sa kanyang pahayag ukol sa paksa?"

Dr.  Steingass, sinipi sa Hughes’ Dictionary of Islam, p.  528:

"Dito, samakatuwid, ang mga merito nito bilang isang produktong pampanitikan marahil ay hindi maaaring masukat o ikumpara sa ilang naunang mga salawikain na pansarili at kaaya-aya sa pandinig, ngunit sa pamamagitan ng mga epekto na nagawa nito sa kapanahunan at mga kababayan ni Mohammad, sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala. Kung saan ito ay nagsalita nang napakalakas at kapani-paniwala sa mga puso ng kanyang mga tagapakinig tungkol sa pagkakaisa ng dating watak-watak at magkakatunggaling mga elemento na maging isang solido at napaka organisadong kalipunan, binuhay ng mga ideyang iyon na hanggang ngayon ay pinamumunuan pa ang mga kaisipang Arabo,  kung gayon ang kahusayan nito ay lubos, dahil ito ay nakabuo ng isang sibilisadong bansa na walang malulupit na tribo, at nagsimulang mag-ingay o kumontra sa lumang baluktot na kasaysayan."

Arthur J.  Arberry, Pagpapakahulugan sa Quran, London: Oxford University Press, 1964, p.  x:

"Sa kasalukuyang pagtatangka na malampasan ang mga ginawa ng aking mga hinalinhan, at upang makagawa ng isang bagay na maaaring tanggapin nang kasing lakas gaano man kabanayad ang kahanga-hangang retorika ng Arabe na Koran, nahirapan akong pag-aralan ang masalimuot at maraming iba't ibang mga ritmo na - bukod sa mensahe mismo - siyang bumubuo ng di maikaka-ilang pag-aangkin ng Koran ng ranggo sa gitna ng mga pinakadakilang obra sa panitikan ng sangkatauhan. Ang pinaka-natatanging tampok nito - 'ang hindi matutularang simponya', tulad ng inilarawan ng naniniwalang si Pickthall sa kanyang Banal na Aklat, 'ang mismong mga tunog na nagpapaluha sa mga tao at nagpapasaya' - ay halos hindi na pinansin ng mga nakaraang tagasalin; samakatuwid ito ay hindi nakakagulat na ang kanilang nais na idagdag ay nagtunog pulpol at patag kung ihahambing sa magagandang pinalamutian na orihinal."

Ang Quran sa Quran